Korte impressie van de presentatie
Op toevallige momenten moet je durven toeslaan.
Het leven bestaat vrijwel geheel uit een aaneenschakeling van alledaagse, routinematige of onbenullige voorvallen en handelingen. Daar is niets mis mee. De meeste mensen gedijen daar prima onder.
Soms heeft zo’n onbenullig voorval toch grote gevolgen. Dat blijkt dan vaak later pas. Dat kan een seconde later zijn, of soms weken, maanden of jaren later.
Een ontmoeting kan er eentje zijn die op de grote hoop gaat van alledaagse ontmoetingen, maar soms is er een die bepalend is voor de rest van je leven en dat van anderen.
Op 6 juli 1957 gebeurde iets dat zeer waarschijnlijk als volstrekt onbeduidende ontmoeting de geschiedenis in zou gaan (of zelfs helemaal niet de geschiedenis in zou gaan) ware het niet dat het (veel) later wereldwijd grote gevolgen zou hebben.
Op 6 juli 1957 trad de 16-jarige John Lennon op een klein buitenfeestje op met zijn amateurbandje The Quarry Men. Op die dag werd de 15-jarige Paul McCartney door een wederzijdse vriend geïntroduceerd bij John Lennon.
Tot zover niets bijzonders, ontmoetingen als deze gebeuren iedere dag duizenden keren op de hele wereld.
Als John, de leider van zijn bandje, toen niet had besloten om Paul bij zijn band te halen, was iedereen het voorval een uur later al weer vergeten.
John zag het talent van Paul en hakte meteen de knoop door: Paul kwam bij de band.
Dat zijn besluit de kiem van The Beatles legde, die pas ruim vijf jaar later echt zouden doorbreken, wist niemand, ook John niet.
Maar zijn ‘gut feeling’ klopte, en hij stapte over het bezwaar van het leeftijdsverschil (wat op die leeftijd zwaar telt) heen. John vond zijn gelijke qua talent en was niet bang om Paul er bij te halen.
Een vriendschap ontstond, een samenwerking waarin twee talenten op amicale wijze tegen elkaar opboksten en elkaar tot grote hoogten brachten.
De vraag is: wat zou er gebeurd zijn als John eerst een businessplan had gemaakt, een spreadsheet had opgesteld, en zijn zoektocht via een langdurige sollicitatieprocedure had gedaan?
John had daar nog nooit van gehoord. John sloeg gewoon op het juiste moment toe.
1966: De Beatles stoppen met optreden.
Het is nog steeds succesvol, maar toch stoppen we ermee.
De Beatles waren de eerste artiesten die stadionconcerten gaven. Ieder optreden was tussen 1963 en 1966 goed voor duizenden, of zelfs tienduizenden bezoekers. Kaarten waren in een mum van tijd uitverkocht.
En toch, midden in dat succes, namen ze in 1966 een radicale beslissing: we treden niet meer op.
De redenen: we vinden het niet leuk meer en het belemmert ons om te doen wat we echt willen: doorontwikkelen in de studio.
Niet voor de eerste keer kozen de Beatles hun eigen koers, tegen de druk en de stroom in.
De verleiding moet groot geweest zijn om het succes van stadionvolle optredens voort te zetten. Maar bij alle vier de Beatles sloeg de vermoeidheid toe. Op het podium kwamen ze niet verder, ze bleven de bekende hits spelen en ze hadden steeds vaker problemen met de veiligheid en de kwaliteit van de muziek.
Hun radicale beslissing bracht hun echter wel nieuwe perspectieven.
Uiteindelijk zou het briljante album Sergeant Pepper en alles wat er nog na kwam het gevolg zijn van deze keuze.
Dat album hadden de Beatles nog niet voor ogen toen ze de beslissing namen te stoppen met optreden. Maar door die beslissing kwamen wel de rust, tijd en ruimte om dit te kunnen bedenken en maken.
Het was uiteindelijk ook het begin van de meer individuele ontwikkeling van de afzonderlijke Beatles. Drie jaar later zou dat weer een volgend loslaten teweeg brengen: het einde van de Beatles als band.
We houden vaak vast aan wat succesvol is (of lijkt). Als we dat niet durven los te laten belemmeren we ons soms in onze eigen ontwikkeling. Als we wachten tot we precies weten wat er voor in de plaats komt, bestaat het gevaar dat we in de eeuwige wachtstand komen en blijven doen wat we al deden.
Om te komen tot iets nieuws moet je daartoe de omstandigheden creëren. Dat betekent soms het bestaande (hoe succesvol ook) loslaten, ook voordat het nieuwe er al is. Zeker als het plezier er uit is.
